

(ရသစာတမ်း) ဩဂုတ် ၆၊ ၂၀၂၅။ အိမ်ရဲ့အဝေးမှာ သုံးနှစ်ရှိခဲ့ပြီ။ အိမ်ကိုမေ့သည့်နေ့ရယ် တရက်မှမရှိ။ အိမ်ကိုပြန်ဖို့ကြိုးစားမိသည့် နေ့ရယ် အကြိမ်ကြိမ်ရှိခဲ့သည်။ အိမ်လွမ်းသူ သီချင်းကို နားမထောင်ရဲ။ မျက်ရည်တို့စို့တက်လာသည်ကြောင့်
#ရသစာပေအသံလွှင့်အစီအစဉ် ပြည်မြို့၊ တစ်ချိန်က နှစ်ထပ်သင်္ဘောကြီးတွေဝင်ထွက်သွားလာစုန်ခဲ့၊ ဆန်ခဲ့။ အညာကုန်တွေပေါခဲ့။ ဧရာဝတီမြစ်ဟာ လှပညှင်သာစွာစီးရင်း စတုတ္ထမြစ်ကျဉ်းတို့လည်းဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရာ။ သြဇာသီးများချိုမြိန်ခဲ့ရာ။ အဝါရောင်သုံးဘီးကားတွေ ဆူညံသံပေးရင်း ကာဗွန်ဒိုဒ်အောက်ဆိုဒ်တို့ မှုတ်ထုတ်ရာ။ ခွာသံပြင်းပြင်းနဲ့
ဇူလိုင် ၄၊ ၂၀၂၅။ သူမ ကိုယ်ပေါ်မှ သစ်ရွက်များ အရှင်လတ်လတ် အလွှာလိုက် တဖြုတ်ဖြုတ် ကြွေကျသွား။ အော်ဟစ်ရုန်းကန် အကူအညီ တောင်းခံနေသံကို ကြားနေရသော်လည်း အကြောက်တရားက
ဘိုမရုပ်ကလေးမေမေက ဖဲချစ်သူ၊ ဂျင်ချစ်သူ။ တနေ့သားဂျင်ဝိုင်းမှာဂျင်ကသိုဏ်းရှုလိုက်တာကသိုဏ်းလည်းပေါက်အိပ်လည်း ပေါက်ပါရော။ ငွေမျေားငွေနဲ့လိုက်မယ်ဆိုပြီး၊ ဘိုမရုပ်လေးဖေဖေကိုလူပွဲစားနဲ့လက်တို့လိုက်တာ ပါသွားပါလေရောတဲ့။
(#ရသစာတမ်း) ဇွန် ၂၈၊ ၂၀၂၅။ ၁။ ကလေးမလေးက အသက်၂ နှစ်ခွဲ ၃နှစ်လောက်ရှိသေးတယ်။ ဆံပင်ကောက်ကောက်မျက်လုံးတောက်တောက်ကလေးတွေက ဘိုမရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်လို။ မုန့်စျေးတန်းရှေ့ကဖြတ်သွားတော့ ဘိုမရုပ်ကလေးကငေးလို့။ ဘိုမရုပ်ကလေးအငေးက သူ့အမေဆွဲခေါ်ရာ
(#ရသစာတမ်း) ဇွန် ၂၆၊ ၂၀၂၅။ အရင်ဆုံးတော့ ပြည်မြို့ရဲ့ ပထဝီအနေအထားကို ပြောပြရမည်ထင်သည်။ တချို့လည်း သိပြီးဖြစ်မည်။ ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းနဖူးမှာရှိသည့် ပြည်မြို့သည် ပတ်ပတ်လည်တွင် တောင်ကုန်း၊ တောင်တန်း၊
ဇွန် ၂၄၊ ၂၀၂၅။ သူ့ကို ကိုဆံရှည် ဒါမှမဟုတ် ဆံရှည်လို့ပဲ လူတိုင်းခေါ်ကြတယ်။ နံမည်အရင်းထက် ဆံရှည်လို့သာ ခေါ်ကြသူကများပါတယ်။ ဆံရှည်ဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ ရှည်လျားရှုပ်ပွနေတဲ့ဆံပင် သူ့မှာရှိတာပါ။
“ကျနော်တို့ကို ငယ်ငယ်က မိဘများက ရိုက်နှက်ဆုံးမခဲ့သည်။ ကျနော်တို့က ကျနော်တို့ သားသမီးများကို ထိုနည်းအတိုင်း အမွေကို လက်ဆင့်ကမ်း သယ်ဆောင်နေကြတာ တရားမျှတမှုလား။”