

ဇွန် ၈၊ ၂၀၂၅။ ဇေယျတုတို့ ဗမာစကားမှာ သားသမီးမကောင်း မိဘခေါင်း၊ တပည့်မကောင်းဆရာခေါင်းဆိုတာရှိမဟုတ်လား။ ကျုပ်တော့ တနိုင်ငံလုံးမှာရှိတဲ့ လှည်းနေလှေအောင်းမြင်းဇောင်းမကျန်၊ လူတန်းစားစုံ၊ အလွှာစုံကိုနေ့စဥ်နဲ့အမျှ ကိုယ်ရောစိတ်ပါဆင်းရဲကြောင်းတွေ ကြံစည်ပြောဆိုလုပ်ကိုင်နေတဲ့
ဇွန် ၁၊ ၂၀၂၅။ ဆာဆနာပြုမင်းတြားကြီးအုပ်စိုးစဥ်မို့ထင်ပါရဲ့။ ဖြစ်လိုက်သမျှတွေက အဆယ်တကြမ်းအဆန်းတကြယ်တွေချည်း။ ဟော အခုလာပြန်ချေပြီ။ ပြည်မြို့ ရွှေဆံတော်ဘုရားပေါ်က ညောင်ပင်ကြီးအမြစ်ကနေကျွတ်ပြီး လဲကျသွားလို့ဆိုပါလား။ ဗုဒ္ဓဂယာကနေပင့်ဆောင်လာတဲ့ ဗောဓိညောင်တဲ့လေ။ ဇေယျတုတို့ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေရဲ့ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှုဆိုင်ရာတွေထဲမှာ
ဒီကနေ့သတင်းတခု ဖတ်လိုက်ရတယ်။ အာစီယံကြီးက အာစီယံထိပ်သီးညီလာခံကြီး မကျင်းပသေးမီ၊ မြန်မာ့အရေးအတွက်ဆွေးနွေးပွဲ ၂ ခုကြီးများတောင်လုပ်အုန်း မလို့တဲ့လေ။ ဘာတဲ့ တခုက အာစီယံ လက်ရှိဥက္ကဌ၊ ဥက္ကဌဟောင်း၊ နောင်လာလတ္တံ့သော
မေ ၁၈၊ ၂၀၂၅။ ကျုပ်တို့ အရပ်မှာ ရှေးလူကြီးသူမတွေက၊ အထူးသဖြင့်တော့ ရှေးခေတ်အမယ်ကြီးတွေက “စိန”ကို”တလုပ်”လို့ခေါ်တာကြားဖူးသဗျ။ အရပ်ထဲအသားဖြူဖြူဖွေးဖွေးကလေးလေးတွေကို”တလုပ်ပေါက်”ကလေးလို့ ခေါ်ကြတာမျိုးပေါ့။ အခုခေတ်ဆိုရှယ်မီဒီယာပေါ်လည်း ရှေးအမယ်ကြီးတွေခေါ်သလို သုံးနူံးရရင်အဆင်ပြေမယ်ထင်ရဲ့။ တစ်တစ်ခွခွခေါ်ပြီး
ခုတလောသတင်းတွေထဲ မအလကြီးရဲ့ရုရှခရီးစဥ်အကြောင်းချည်းပြည့်နေလေရဲ့။ ဖတ်နေရင်း တခါတုန်းက ရွာတရွာက သားအဖ ၃ ယောက်အကြောင်းသတိရမိပါသေးရဲ့။ သားအဖ ၃ ယောက်မှာ အလတ်ကောင်က မိုက်ကန်းကန်း။ မိဘတွေကိုယ်တိုင်တောင် သားကိုပြန်ကြောက်နေရတာကိုး။